سکوت نامه روزگار برایم شانه بالا می اندازد با هر وزش می سوزد پوست دست مهربان درختان باغچه ام، و درختان برایم می رقصند و من سبک می شوم مثل آب ،مثل عطر... از کوزه ی من ترنم می تراود و ترمیم می شود تمام زخم های دستان درختانم... نظرات شما عزیزان:
روزگار زخم میزند و ما تحمل میکنیم..
آخرین مطالب نويسندگان پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
|
|||||||||||||||||
|